Fenki jako zwierzęta domowe popularne są w Stanach Zjednoczonych. O tym, czy można je trzymać, decyduje prawo danego stanu lub okręgu. W Europie hodowle fenków można znaleźć na przykład w Wielkiej Brytanii (cena zwierzaka wynosi ok. 2 tys. funtów). W większości krajów europejskich nie ma regulacji odnośnie do legalności ich trzymania. Działają już związki hodowców prowadzące księgi rodowodowe, aby uniknąć przypadkowych kojarzeń w pokrewieństwie.

Posiadanie tak egzotycznego pupila wiąże się z różnymi trudnościami. Fenki bardzo źle się czują na smyczy. Z niemal każdej obroży potrafią się wyswobodzić, w szelkach czują się jak pochwycone przez drapieżnika. Oczywiście nie można ich puszczać luzem, bo nie ma co liczyć na ich posłuszeństwo. Jako małe, nietypowo pachnące stworzenia mogą być atakowane przez psy.

Nie poleca się więc wyprowadzania ich na spacery, z drugiej zaś strony powinny mieć możliwość wybiegania się, dlatego najlepszy jest dom z ogrodem. Nie należy ich jednak zostawiać bez nadzoru w ogrodzie, chyba że na specjalnie przygotowanym wybiegu. Powinien on być podmurowany, ponieważ fenki doskonale kopią, oraz zadaszony, żeby nie wydostały się górą.

W domu to sympatyczne zwierzaki, które łatwo uczą się korzystania z kuwety. Jeśli właściciel dobrze je zmotywuje (np. zastosuje metodę klikerową), szybko przyswoją wiele sztuczek. Bywa, że zaprzyjaźnią się z psem lub kotem, ale ich kontakty z mniejszymi zwierzakami należy nadzorować, pamiętając o ich dzikiej naturze.

Wydawane przez fenki niezbyt przyjemne dla ludzkiego ucha dźwięki są często irytujące i z tego powodu odradza się trzymanie ich w mieszkaniu. Natomiast ich zaletą w porównaniu z lisami pospolitymi jest to, że stosunkowo mało czuć je lisem.