• Najmniejszy lis na świecie i najmniejszy przedstawiciel rodziny psowatych waży 0,7-1,9 kg, a jego długość wynosi 24-41 cm, nie licząc ogona, który jest niewiele krótszy od całego liska (18-31 cm). W kłębie fenek ma zaledwie 20 cm.
• Nazwa „fenek” pochodzi z języka arabskiego, w którym „fanak” znaczy „lis”. Po łacinie fenek nazywa się Vulpes zerda. „Vulpes” to „lis” (do tego samego rodzaju należy lis pospolity), a nazwa gatunkowa „zerda” pochodzi z greki. „Xeros” znaczy suchy, co odnosi się do siedliska zamieszkiwanego przez te zwierzęta.
• Pustynny lisek jest narodowym zwierzęciem Algierii, a piłkarską drużynę tego kraju nazywa się Les Fennecs, czyli Fenkowie.

Fenki jako zwierzęta domowe popularne są w Stanach Zjednoczonych. O tym, czy można je trzymać, decyduje prawo danego stanu lub okręgu. W Europie hodowle fenków można znaleźć na przykład w Wielkiej Brytanii (cena zwierzaka wynosi ok. 2 tys. funtów). W większości krajów europejskich nie ma regulacji odnośnie do legalności ich trzymania. Działają już związki hodowców prowadzące księgi rodowodowe, aby uniknąć przypadkowych kojarzeń w pokrewieństwie.

Posiadanie tak egzotycznego pupila wiąże się z różnymi trudnościami. Fenki bardzo źle się czują na smyczy. Z niemal każdej obroży potrafią się wyswobodzić, w szelkach czują się jak pochwycone przez drapieżnika. Oczywiście nie można ich puszczać luzem, bo nie ma co liczyć na ich posłuszeństwo. Jako małe, nietypowo pachnące stworzenia mogą być atakowane przez psy.

Nie poleca się więc wyprowadzania ich na spacery, z drugiej zaś strony powinny mieć możliwość wybiegania się, dlatego najlepszy jest dom z ogrodem. Nie należy ich jednak zostawiać bez nadzoru w ogrodzie, chyba że na specjalnie przygotowanym wybiegu. Powinien on być podmurowany, ponieważ fenki doskonale kopią, oraz zadaszony, żeby nie wydostały się górą.

W domu to sympatyczne zwierzaki, które łatwo uczą się korzystania z kuwety. Jeśli właściciel dobrze je zmotywuje (np. zastosuje metodę klikerową), szybko przyswoją wiele sztuczek. Bywa, że zaprzyjaźnią się z psem lub kotem, ale ich kontakty z mniejszymi zwierzakami należy nadzorować, pamiętając o ich dzikiej naturze.

Wydawane przez fenki niezbyt przyjemne dla ludzkiego ucha dźwięki są często irytujące i z tego powodu odradza się trzymanie ich w mieszkaniu. Natomiast ich zaletą w porównaniu z lisami pospolitymi jest to, że stosunkowo mało czuć je lisem.

Fenek pustynny, fenek (Vulpes zerda) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae).

Występuje na suchych i pustynnych terenach Półwyspu Arabskiego i północnej Afryki. Będąc najmniejszym przedstawicielem rodziny psowatych, uchodzi za największego ssaka drapieżnego Sahary. Osiąga 30–40 cm długości, samce ważą ok. 1,5 kg, samice ok. 0,8 kg. Ma charakterystyczne, duże uszy, dorastające do 15 cm, dzięki którym ma dobry słuch
i może efektywnie chłodzić ciało. Fenek jest zwierzęciem nocnym, sypia w podziemnych norach. Odżywia się szarańczakami, chrząszczami, poluje także na ptaki i gryzonie.

Fenki mają łagodne usposobienie i łatwo je oswoić. Często spotykane są w hodowlach prywatnych. Najwięcej fenków mieszka na Saharze, w jej środkowej części. Fenek śpi za dnia, w piasku Sahary. Kopie norki, a od nich kilka dróg ewakuacji. Ściany wzmacnia roślinami, piórami i sierścią. W norce nie mieszka sam, tylko z całą rodziną. Żeruje nocą. Poluje na chrząszcze, ptaki i jaszczurki, zjada też jaja. Rośliny są dla niego źródłem wody, bez której potrafi się obejść naprawdę długo.